Schoolstart: een nieuwe berg om samen te beklimmen

Daar sta je dan. Boekentas op je rug, klaar voor die allereerste schooldag. Ik zie het in je kleine oogjes: de spanning, de onzekerheid, misschien zelfs een beetje angst. Voor een peuter voelt het begin van school soms als overleven in de jungle.

We hadden alles zorgvuldig voorbereid. Gesprekken met de juffen, extra wenmomentjes in de klas, en een rustig plekje in de namiddag waar je even kon thuiskomen en alle prikkels laten zakken. Dit keer was ik er zó van overtuigd dat je helemaal omringd en gedragen was. Dit kon toch niet misgaan?

Maar angst laat zich niet temmen door plannen. Overweldiging laat zich niet wegcijferen door goede bedoelingen. En ook al doen we allemaal ons uiterste best: voor jou blijft het een uitdaging om je zorgeloos open te stellen en vertrouwen te hebben in de nieuwe mensen om je heen.

Ik zie je tranen. Ik zie hoe je hele lijfje zegt: “Dit is te veel.” En toch is het mijn taak om jou dat kleine beetje vertrouwen te blijven geven. Het geloof dat het straks beter gaat. Dat je stap voor stap zal wennen aan de drukte. Dat je ooit met een glimlach de klas binnen zal huppelen en vol vertrouwen de juffen zal begroeten.

Op een dag, dat weet ik zeker, zal je fladderen. Vrij, blij en licht als een vlinder. Je zal zonder twijfel de schoolpoort binnenwandelen, je vleugels uitslaan en ons even niet meer nodig hebben.

Tot die dag blijf ik naast je staan. Hand in hand, zoekend en struikelend, soms met tranen en soms met kleine overwinningen. Samen beklimmen we die hoge berg. En vroeg of laat, aan de top, zullen we samen zien hoe ver je gekomen bent.